Je wil dat je hond zichzelf kan zijn alleen je hebt er nog wat moeite mee om dat jezelf ook te gunnen. Te vaak nog gaan je gedachten met je op de loop. Waar moet je beginnen, het maakt je vermoeid en onzeker.​
 

Je voelt je heen en weer geslingerd tussen feiten en gevoel, tussen wat de ander zegt en wat jij voelt. Dat geeft verwarring. Je bent iemand die het graag goed wil doen maar wat is goed voor jouw hond en voor jou zelf?
​

Alles wat je met de hond onderneemt voelt als ‘gedoe’. Niet per sé door de hond maar doordat je vooraf bedenkt wat er mis kan gaan of achteraf analyseert waar het mis is gegaan. Je lijkt geen oog meer te hebben voor het leuke tussen jullie.
 

Je hebt het idee dat je stil staat, je wil van alles met je hond ondernemen, speuren, wandelen, maar je kunt je er niet toe zetten. Iets houd je tegen.
​

Je wil de magie van het leven samen met je hond weer een beetje ontdekken. En je bent geneigd om buiten jezelf dingen te zoeken. Met cursussen, boeken, zelfhulpboeken, je zou het eigenlijk van binnen willen kunnen voelen. Van binnen moeten kunnen halen. En dat wil je zo graag maar je weet echt niet hoe.