• Je doet wat je kan voor je hond, je houdt veel rekening met hem en toch heb je steeds maar het gevoel dat je het niet goed genoeg doet. Dat je tekort schiet of niet goed genoeg bent. ‘Kan ik het wel?’ speelt zelfs wel eens door je hoofd.
   

• Je weet inmiddels veel over hondengedrag en je investeert steeds weer in meer kennis. Toch lijkt er meer nodig te zijn. Je zoekt nog steeds naar antwoorden en oplossingen maar meer van hetzelfde leren voelt niet als de oplossing. En al die kennis geeft je niet meer verbinding met je hond, terwijl dat is wat je wil.
   

• Mensen in je omgeving vertellen je regelmatig dat je je hond verwend en dat je zijn onzekerheid juist erger maakt door hem zo te helpen als hij iets spannend vindt. Je vindt het daardoor lastig om bij je eigen gevoel te blijven. Maarja, wat is dat gevoel eigenlijk? Al die verschillende meningen maken je dat je soms aan jezelf twijfelt.
   

• Zeker omdat het probleemgedrag van je hond erger lijkt als jij niet lekker in je vel zit vraag je je steeds vaker af of het misschien aan jou ligt. Dat maakt je onzeker want je kan er nou eenmaal niet voor zorgen dat je je altijd goed voelt. Bovendien, is dat het wel? Zou er werkelijk iets zijn wat jij kan doen of laten? Je hebt wel eens gehoord dat een hond kan spiegelen wat jij voelt. Je vraagt je af wat hij dan zou kunnen spiegelen van jou.

​

• Aan de ene kant wil je er graag voor je hond zijn, je weet precies wat hij nodig. Aan de andere kant is het soms ook te veel. Dat vind je lastig om te voelen want zodra je een moment voor jezelf wil nemen vraagt je hond juist om aandacht. Je voelt je dan zo schuldig naar je hond.