Het begon een beetje te borrelen, de boosheid, toen ik de hondenpoot-modderafdrukken van mijn schoenen af waste. Ik moet het even kwijt. Omdat het maar blijft gebeuren, omdat ik vind dat iedereen die een hond heeft dit moet weten.
Aanlijngebied
We lopen op een plek waar de honden aangelijnd moeten zijn. Bewust, want Roos is de dag ervoor aan haar rug en schouder behandeld. Onderhoud, een APK-tje noemen we dat ook wel. Bij de chiropractor/ osteopaat. De regel is dat we daarna even wat rustiger aan doen een paar dagen. Lijnrust. Zo gezegd zo gedaan.
In de verte komt een hond aangerend. Anders dan andere honden laat deze zijn begeleider echt een flink stuk verderop achter en komt op ons afgerend. Ik ken haar wel. Roos heeft wel eens met haar gespeeld. Maar dat mag nu echt niet. Daarom loop ik in aanlijngebied met een aangelijnde hond. Hoe duidelijk wil je het hebben. Ik roep, heel hard want ze is echt nog ver weg, of ze haar hond kan aanlijnen. Eenmaal dichterbij schuift ze eerst een oor uit haar capuchon. Ik herhaal mijn vraag. Roos probeert inmiddels rond te rennen aan de lijn. Ai, 40 kilo hond die op deze manier kracht zet aan de lijn is voor mij ook niet ok voel ik. Los spelen op een ander moment, prima, maar aangelijnd kan dat echt niet. Haar loslaten gaat niet. Er is daar vlakbij een brug en dan de weg. En het mag ook niet. Niet nu. En al zal ze best bij mij blijven. Ik wil het niet riskeren en bovendien moet zij haar hond gewoon bij zich houden. Dus ik vraag het nog eens, ik leg ook nog uit dat ze net aan haar rug is geholpen. Mens en hond luisteren niet
Ik krijg de vraag, terwijl dit allemaal gaande is, “Is het een vrouwtje?”
Toen ben ik wat duidelijker geworden. Naar haar en naar de hond. Met ongeveer een stem of ik vis stond te verkopen op de markt. Roos leek het punt wat ik probeerde te maken te begrijpen en trok ook nog even een lip op. Dat is voor haar al heel wat. De hond stopte met rondrennen. Zijn mens had inmiddels besloten om gewoon door te lopen, want ze kreeg haar niet te pakken, waarschijnlijk in de hoop dat de hond wel zou volgen. Dat deed ze. En ik zie haar vervolgens doorrennen naar de volgende hond. Die heel in de verte loopt. De gevolgen
Dezelfde dag al zie ik dat Roos niet lekker beweegt. De dagen erna houdt dat aan. Gelukkig kan ik snel weer terug naar de osteopaat. En inderdaad, wat bleek, deze aanvaring had de behandeling eigenlijk weer teniet gedaan.
Met als gevolg dat ik:
Roos deze behandeling opnieuw kon laten doormaken, ze is al geen fan van dierenartsen
Deze behandeling uiteraard ook gewoon moest betalen
45 minuten heen en 45 minuten terug kon rijden
Mijn afspraken van dat moment moest verzetten
Zelf ook weer naar de manueel therapeut kan
Mijn schoenen kon wassen, want één van de honden is daar overheen gerend
En hoewel dat laatste totaal niet boeiend is, juist op dat moment, terwijl ik mijn schoenen in een sopje gooi voel ik echt enorme boosheid opkomen.
Want ook de vriendelijke hond die een andere vriendelijke hond benadert kan flinke schade aanrichten.
Waar we hoopten om na 3 dagen van de lijnrust af te zijn (Roos loopt eigenlijk altijd los) zitten we er nu nog wat dagen aan vast. Eens kijken waar ik dan nog kan lopen als je in je eigen woonwijk al dit soort kamikazepiloten tegenkomt. Wat doe je er aan?
De hond kan er niks aan doen, haar is gewoon niet geleerd om terug te komen wanneer ze geroepen wordt. Haar is niet geleerd hoe je op de juiste manier met andere honden omgaat. Haar is niet geleerd om in contact te zijn met haar begeleider, toestemming te vragen voordat ze naar de andere hond toe rent.
Wat wil ik meegeven:
Leer de hondentaal kennen, zodat je je eigen hond en de hond die jullie naderen kunt begrijpen en roep je hond bij je wanneer je ziet dat een andere hond en/of je eigen hond natuurlijk het spannend vindt dat jullie er aan komen.
Leer je hond een goede recall aan. Zodat er zo ongeveer remsporen in het zand staan als je hem roept. Meteen naar jou. Al-tijd.
Kijk naar wat zich voor je afspeelt. Wanneer iemand stopt met lopen, oogcontact met je probeert te maken, iets roept vanuit de verte, stil staat met een aangelijnde hond, probeert aan de kant te gaan of maar één van deze dingen doet, roep je hond bij je.
‘Laat het ze zelf maar uitzoeken’ wat men ook regelmatig vindt is ook niet aan de orde. Want je weet niet of de andere hond iets mankeert. En al mankeert ‘ie niks. Na het bezoek van jouw vriendelijke hond misschien dus wel. Bedolven onder onbegrensde vriendelijkheid kan ook vrij rottig uitpakken.
Goede pogingen met vaak weinig effect
Dan de gele lintjes. Ik vind het een mooie poging maar helaas, de hond die ver vooruit loopt houdt daar nou eenmaal geen rekening mee. Net als die fantastische plaatjes of tags waarop vermeld staat dat de hond ruimte nodig heeft. Nou je moet flink dichtbij komen om dat te lezen of te zien. En al zet ik een vlaggetje op mijn hoofd met de tekst ‘AFSTAND HOUDEN’ in knipperende neonletters, het is toch de omgekeerde wereld? Waarom moeten wij verklaren dat we iets niet willen? Als je een beetje hondentaal en mensentaal kent dan kun je dat toch zien?
En dit kan ik niet op onwetendheid gooien. Dit is moedwillig maling hebben aan de regels, aan de wensen en grenzen van je medemens en hun hond. Je hond even bij je roepen is zo’n kleine moeite en het scheelt schade. Fysiek, mentaal, emotioneel. Waar het werk in gaat zitten is het opletten, je handen en je ogen uit je zak halen en samenwerken met je hond.
Schrijven helpt, ik besluit het nu los te laten. Wel zal ik de factuur even printen, mocht ik haar weer tegenkomen. Zou er een wet zijn voor schadevergoeding verhalen bij een geval van onbegrensde vriendelijkheid?
Roos verwerkt alles op haar eigen wijze en gaat lekker relaxen op de bank. Ik volg haar voorbeeld, mijn agenda was toch al leeg vanmorgen.
Comments