Blootstellen of juist niet deel II

De begeleider

Vaak denkt men de hond te helpen door hem te blijven blootstellen aan datgene waar hij angst voor heeft. Met de beste intentie, de intentie dat het normaal voor hem wordt. Maar de angst kan daardoor juist erger worden. En er kan ander gedrag bij komen, zoals grommen en snappen.

Daarom zijn de coachsessies voor de begeleider in mijn traject zo waardevol. Want naast al die praktische informatie over de hond is zelfonderzoek soms nodig.

Zeker als ik de tweede of soms derde gedragsspecialist ben die ze raadplegen.

Met het toepassen van de vorige gedragstherapie plannen verdween het gedrag soms even, of het veranderde in ander probleemgedrag. In sommige gevallen werd het juist erger.

Veel behandelplannen zijn prima opgesteld. Maar voor de begeleider regelmatig lastig uitvoerbaar. En soms komt dat door een oude overtuiging die zowel de begeleider als de hond niet dienen.

Zo ook de dame die er in één van de sessies achter kwam dat ze steeds opnieuw maar onbewust te snel te veel van haar hond vroeg. De hond kon het tempo niet bijbenen en de angsten werden erger. De volgorde van de vorige adviezen die ze van voorgaande gedragsspecialisten had gekregen was prima. Het tempo lag alleen te hoog. En de reden daarvan was dat er nog een oude overtuiging in de weg zat. Zo’n stemmetje dat haar steeds aangaf: “Stel je niet aan, gewoon doorzetten.”

Zo was zij grootgebracht. En omdat dat zo in haar systeem zat was aanpassen aan het tempo van de hond voor haar extra moeilijk. Terwijl de hond dat zo hard nodig had.

Gedragsbegeleiding voor de hond aan de ene kant en het onderzoeken van onder andere die overtuigingen, die vaak niet meer nodig zijn, aan de andere kant maakt dat het plan ook werkelijk uitgevoerd kan worden.

Zonder (onbewuste) weerstand en vol goede moed!

Meer lezen over wel of niet blootstellen van de hond? Zie deel I: https://www.wijzermethonden.nl/post/blootstellen-of-juist-niet-deel-i