Herken je dit?
Je loopt met je pup. Er komt een hond op je pup af en je pup stopt met lopen.
Terwijl jij je afvraagt wat je zal doen komt een dame met hond en een hele lange lijn inclusief uitgestrekte arm al babbelend op je af. Je besluit dat je eigenlijk weg wil lopen. Maarja...speelt zich onmiddellijk bij jou af...dat doe je niet...dat doe je toch niet?......
Je doet het niet.
Mevrouw ziet jouw minuscule beweging om weg te lopen en roept blij: “Aaaah wat een schatje. Even kennismaken hoor. En laat haar lijn en dus hond nu volledig vieren.
Je wil het niet en probeert voorzichtig aan te geven dat je niet zeker weet of de pup het leuk vindt. Pup probeert inmiddels in je broekspijp te klimmen. Je tilt hem op.
Mevrouw roept onmiddellijk dat je hem zo juist bang maakt. Dat haar hond (die de hondenetiquette zelf duidelijk ook nooit heeft geleerd) vroeger ook zo was en dat ze hem gewoon heeft gelaten. En dat hij nu prima met ááálle honden kan.
Dat haar hond zich op volwassen leeftijd nog steeds geen raad weet met zijn soortgenoten omdat hij het helemaal zelf heeft moeten doen als pup en hij zichzelf een manier heeft aangeleerd om met de spanning om te gaan ziet ze helemaal niet.
Met je hart in de knoop zet je je pup weer neer. Nadat de volwassen hond jouw pup heeft bedolven onder overprikkelde onhandigheid is er met jouw pup geen land meer te bezeilen.
“Nou dááhááág!!” Mevrouw loopt vrolijk door. En jouw pup hangt nu met zijn tandjes in jouw broekspijp...en in je handen. En in je trui...voor een groot deel van de rest van de dag.
Wat is dat toch? Dat we de willekeurige voorbijganger niet willen teleurstellen? Wat maakt dat we ze zo serieus nemen? Dat we onmiddellijk de vaak kant noch wal rakende tips klakkeloos opvolgen? Terwijl je pup en je hart een heel ander verhaal vertellen?
Wat als jij had geluisterd naar beiden? Naar je hond en naar je hart? Pup wilde afstand. Jijzelf ook. En toch negeren we die 2 essentiële meningen om te luisteren naar een wildvreemde dame...
Wanneer je wel had geluisterd dan had je een prachtige basis gelegd voor onderling vertrouwen. Maar niet alleen dat. Ook voor zelfvertrouwen. Zelfvertrouwen bij de pup (zelfbeschikking geeft zelfvertrouwen) en vertrouwen in jezelf en je eigen gevoel.
