Regels, regels, regels… En dan nog een paar erbij.

Je hond mag niet trekken, maar moet wel in een vloeiend tempo met je mee, precies op heuphoogte, graag.

Mag niet opspringen, maar moet wél zijn blijdschap tonen, ingetogen en sociaal wenselijk.

Moet stilzitten bij de stoeprand, tenzij dat inmiddels niet meer de norm is.

Moet los kunnen lopen, maar dan wel precies zoals jij het bedacht had.

Moet sociaal zijn, maar niet té nieuwsgierig. Zelfverzekerd, maar niet dominant.

Hij mag niet snuffelen, niet blaffen, niet uitvallen, niet opspringen, niet dromen, niet twijfelen, niet, niet, niet…

En jij?

Jij moet natuurlijk kalm zijn, altijd.

Je moet duidelijk zijn, maar niet streng. Liefdevol, maar met grenzen.

Je moet de signalen van je hond begrijpen, de signalen van jezelf herkennen, ondertussen boodschappen doen, je werk afhandelen en ook nog groeien als mens.

Je mag geen fouten maken, geen irritatie voelen, geen twijfel laten zien.

En vooral, je moet het allemaal perfect doen, want anders is het je eigen schuld.

🙄🙄🙄

Ok, dit is natuurlijk zwaar overdreven maar eerlijk, er zijn zoveel regels die de gemiddelde hondenmens meekrijgt.

Zolang ik werk met mens en hond, zie ik keer op keer hoe gelijk ze zijn.

Hoe de mens naast die hond net zo gevangen kan zitten in regels, verwachtingen en onzichtbare ‘moetens’.

Hoe ze zichzelf voorbijloopt, in het eindeloze streven naar goed genoeg.

Voor zichzelf, voor de buitenwereld, voor haar hond.

Soms komt die drang naar regels voort uit iets ouds.

Iets wat zich lang geleden al vastzette in je lijf.

Een diepgewortelde behoefte aan controle, veiligheid, erbij horen.

Oude overtuigingen als:

“Als ik het maar goed doe, dan ben ik oké.”

“Als mijn hond zich goed gedraagt, word ik niet afgewezen.”

“Als ik faal, ligt het aan mij.”

Herkenbaar?

Deze patronen ontstaan vaak onbewust, ergens vroeg in je leven.

En blijven vervolgens in je zenuwstelsel, in je gedachten, in je gewoontes.

En ja, ook in hoe je je hond opvoedt, of eigenlijk: probeert te managen.

Met NEI (Neuro Emotionele Integratie) onderzoeken we precies dat.

Wat zit er onder het gedrag?

Wat maakt dat jij zo je best doet?

Wat maakt dat je jezelf, en je hond, vasthoudt aan regels die je diep vanbinnen misschien niet eens meer voelt kloppen?

Want pas als jij jezelf meer ruimte geeft, kan je hond ook vrijer ademen.

Pas als jij zachter wordt voor jezelf, hoeft de controle niet meer zo strak.

Mijn hoofdregel?

Doe wat je wilt, zolang je het welzijn van jezelf of de ander niet schaadt.

Daarbinnen is zoveel vrijheid, zoveel lucht, zoveel leven.

Dus, lieve jij…

Waar word jij eigenlijk dwars van?

En welke regel die je jezelf, of je hond, hebt opgelegd, mag vandaag nog overboord?

Meer over NEI? Klik hier