_edited.png)
“Hèh, ik zit er echt mee”, hoor je dat jezelf ook wel eens zeggen?
Er is je iets vervelends overkomen, iemand heeft iets tegen je gezegd wat je raakte op welke manier dan ook.
In ‘hondenland’ of eigenlijk de mensen met honden kunnen flink oordelen, ze steken hun mening niet onder stoelen of banken en er iets van vinden wat zich alleen in hun hoofd afspeelt is een vaardigheid die te weinig mensen hebben.
En daar kun je als hondenbegeleider best last van hebben, juist wanneer je je soms wat onzeker voelt of je het wel allemaal goed genoeg doet. Soms ben je nog aan het zoeken naar manieren, soms heb je nog niet al je eigen triggers in zicht en overvalt de soms snoeiharde mening van een ander je. Het hoeft niet altijd ergens om een oude pijn te gaan hè, want iemand kan ook gewoon hartstikke over jouw grens gaan, iets doen of zeggen wat jij absoluut nooit bij een ander zou doen, je behoefte aan harmonie om je heen raken of wat dan ook.
Maarja…dan zit je er dus mee. En dan?
Want zitten we er wel echt mee? Echt eens even zitten met dat gevoel. Kijken of je daarbij kan voelen wat er te voelen valt. Welke emoties er in je opkomen, wat je in je lichaam kunt opmerken, en waar? Een band om je keel, een zware steen in je maag, niet meer stevig kunnen staan of juist je helemaal schrap zetten?
Dat doen, dat voelen en er met je aandacht naartoe gaan is vaak het laatste wat we willen. Vaak hebben we andere manieren gevonden om met zoiets om te gaan. Zo kan de één het hele huis gaan poetsen, in de ‘doe-modus’ dus, de volgende schenkt een extra wijntje of 2 in, er zijn mensen die onmiddellijk in het hoofd duiken en gaan beredeneren wat er nou eigenlijk precies is gebeurd (omdat je soms ook gewoon verbouwereerd kunt zijn en overvallen wordt), het uitvoerig met anderen bespreken, en let op, wellicht een hele bekende…bij zichzelf gaan kijken wat ze verkeerd hebben gedaan. Of al hele gesprekken voeren in hun hoofd waarbij er diverse varianten langs kunnen komen over wat er allemaal tegen de ander gezegd moet worden.
En dat, gedeeltelijk of een beetje van alles, geeft je misschien het idee dat je de controle weer terugpakt.
Maar heb je er werkelijk wel even mee gezeten? En wat als je dat niet doet?
Het autonome zenuwstelsel
Dit bestaat uit twee takken:
Het sympatisch zenuwstelsel. Ze noemen dit ook wel het gaspedaal van het lichaam. Het zorgt ervoor dat je in staat bent om te overleven, te vluchten, te presteren. Je hartslag gaat omhoog, je bloeddruk en ademsnelheid stijgt.
Het parasympatisch zenuwstelsel is ons ontspanningszenuwstelsel (ook wel de rem of accu-lader). Is dit geactiveerd dan is je ademhaling rustig, je spijsverteringsstelsel werkt optimaal en je ademhaling verdiept. In deze staat kan je lichaam herstellen en kan je immuunsysteem je beschermen.
Fijn wanneer er balans is tussen deze twee.
Is dit niet het geval dan blijft je ‘gaspedaal’ steeds een beetje ingetrapt. Sterker nog, bij meer stress komt er wat gas bij. Je verbruikt meer energie en opladen wordt lastiger.
Loslaten is nog niet zo makkelijk.
Vaak zegt men, ach joh, gewoon loslaten. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want vasthouden, oftewel het gaspedaal intrappen, gaat onbewust. Er overkomt je iets onprettigs en er is een stressreactie van het lichaam.
Door bewust stil te staan bij wat er onbewust in je lichaam gebeurt, onder andere door er met je aandacht naartoe te gaan en bijvoorbeeld ademhalingsoefeningen te doen kun je het sympatisch zenuwstelsel kalmeren.
In mijn GRATIS e-book, wat je hier kunt downloaden vind je een meditatie om je hier bij te helpen, om echt even te zitten om je wat bewuster te worden van je ademhaling, je gevoel en je gedachten.
Dit is iets wat ik al jaren toepas.
Herken je het?
Dat iemand je aan het wankelen brengt terwijl je zo je best doet met en voor je hond? Dat rake opmerkingen je dagen zo niet weken kunnen bezighouden? Of is er iets anders in relatie tot jouw omgang met je hond waar je mee zit en waar je wellicht wat hulp bij kunt gebruiken? Je bent altijd welkom om vrijblijvend contact op te nemen.
Tot slot
Ik begeleid mens en hond samen. Soms gaat het meer over de hond, soms meer over jou als mens naast de hond, vaak gaat het over jullie samen. Ook bij jouw hond kan het spreekwoordelijke gaspedaal iets te lang ingedrukt blijven waardoor de draagkracht wat vermindert en probleemgevend gedrag kan ontstaan. Zie mijn werkwijze voor meer informatie over wat ik voor jou en je hond kan betekenen.
