De wandeling van de senior

Wat zie ik het ongelooflijk vaak. De seniore hond, wandelt wankel en traag...met het lijntje over zijn kop heen, achter zijn mens aan.

De mens ziet het niet. Weet door de weerstand die hij voelt aan het andere eind van de lijn dat de hond er is. En regelmatig loopt de hond kans om even letterlijk aangeslingerd worden aan het lijntje in een poging het tempo er weer een beetje in te krijgen...

Maar ook los zie ik vele honden pogingen doen om hun mens bij te houden. Wiebelend, wankelend...

Maar lief mens...

Dat tempo krijg je er niet meer in...jouw tempo moet er uit. Hij wil snuffelen aan ieder polletje. Zijn hart werkt misschien wat minder goed en anders zijn ogen en/of oren wel.

Zijn lijf verandert, zijn pas wordt wat onzekerder, zijn evenwicht is niet meer wat het ooit was...

Jouw hond is niet meer wie hij ooit was.

Hij is bejaard...

En hij kan niet harder...

Doe je hond een heel groot plezier.

Loop naast hem. Mét hem. Stop als hij wil snuffelen (ook fijn voor niet-senioren trouwens) Net zolang tot hij klaar is.

Ja dat duurt even...

Wat jij in die tijd kunt doen?

Kijken hoe jouw senior geniet.

En misschien, heel misschien, zie je dan wel dat hij je trakteert op zo’n prachtige wijze wat-lopen-we-hier-fijn-hè-? senioren-blik.